Συνεντεύξεις 

 

Συνέντευξη με την ομάδα του RoboMarathon

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ
ΤΗΣ Ε? ΤΑΞΗΣ (Έκτωρ Φυντανάκης, Γιάννης Κυριανάκης,
Μυρτώ Πυρουνάκη, Δώρα Πρέκα, Ηλίας Πρέκας)
ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ ?ROBOMARATHON?

Ερώτηση: Πότε αρχίσατε να ασχολείστε με τη ρομποτική;
Έκτωρ: Όταν ήμουν στην Τετάρτη Δημοτικού, ο κύριος Μανώλης μας είχε βάλει να φτιάξουμε ρομποποδοσφαιριστές. Από τότε κατάλαβα ότι μου αρέσει η ρομποτική!
Γιάννης: Όταν ο κύριος Μανώλης μας έδειξε τα Lego ?WeDo? - μου άρεσε πολύ και ήθελα να συνεχίσω!
Μυρτώ: Η ρομποτική μου άρεσε από όταν ήμουν αρκετά μικρή. Στην αρχή ξεκίνησα με την κατασκευή των ρομπότ και ύστερα άρχισα και να προγραμματίζω!
Δώρα: Όταν ήμασταν Τετάρτη Δημοτικού, ο κύριος Μανώλης μας ρώτησε αν θέλουμε να ασχοληθούμε με τη ρομποτική. Με το που κλείσαμε για καραντίνα, ξεκινήσαμε να συμμετέχουμε σε έναν διαγωνισμό για τη ρομποτική!
Ηλίας: Όταν ο κύριος Αντώνης είχε φέρει τα Lego we do. Μετά άκουσα τον φίλο μου που έκανε ρομποτική και άρχισα με τον Γιάννη και τον Έκτορα να κάνουμε ρομποτική!

Ερώτηση: Πώς σας ήρθε η ιδέα να συμμετέχετε στο Robomarathon και πώς νιώθετε που συμμετέχετε;
Έκτωρ: Πρέπει να ήταν Οκτώβρης όταν ο κ. Μανώλης έστειλε e-mail στη μαμά μου. Όταν το είδα ήμουν πολύ χαρούμενος και αμέσως δήλωσα συμμετοχή. Μετά από λίγο με πήρε ο Γιάννης, με ρώτησε αν ήθελα να πάω μαζί του στον διαγωνισμό και εγώ φυσικά του απάντησα: «Ναι!»
Γιάννης: Πάντα ήθελα να συμμετέχω σε έναν διαγωνισμό ρομποτικής και είμαι πολύ χαρούμενος γι? αυτό. Είμαστε πολύ καλή ομάδα με τον Έκτορα και αυτό μας κάνει περήφανους και τους δύο.
Μυρτώ: Στην αρχή μας το είπε ο κύριος Μανώλης ότι υπάρχει αυτός ο διαγωνισμός και αν θέλουμε μπορούσαμε να συμμετέχουμε. Εμένα μου άρεσε η ιδέα και νιώθω πολύ ωραία που συμμετέχω.
Δώρα: Η ιδέα ήταν πιο πολύ της Μυρτώς, της φίλης μας. Αισθάνομαι όμορφα που συμμετέχω και είμαι ενθουσιασμένη.
Ηλίας: Στην αρχή έκανα ρομποτική με τον κ. Μανώλη. Μετά μας μίλησε για τον διαγωνισμό. Αισθάνομαι πολύ ωραία που συμμετέχω αλλά κάποιες φορές βαριέμαι!

Ερώτηση: Όλοι οι διαγωνιζόμενοι χρησιμοποιούν το ίδιο πρόγραμμα;
Έκτωρ: Ναι, αναγκαστικά γιατί δεν μπορούμε να προσλάβουμε έναν άνθρωπο για μια γλώσσα προγραμματισμού.
Γιάννης: Ναι.
Μυρτώ: Όχι ακριβώς. Κάποια πράγματα είναι ίδια, αλλά συνήθως τα προγράμματα είναι διαφορετικά μεταξύ τους.
Δώρα: Ναι, χρησιμοποιούν όλοι το ίδιο πρόγραμμα και τις ίδιες εντολές.
Ηλίας: Ναι, χρησιμοποιούμε το ίδιο πρόγραμμα.

Ερώτηση: Πώς γίνεται ο διαγωνισμός και πόσο χρόνο παίρνει η κάθε δοκιμασία;
Έκτωρ: Αναλόγως τη δοκιμασία. Ο διαγωνισμός δεν γίνεται δια ζώσης, είναι διαδικτυακός. Για κάθε δοκιμασία μας δίνουν 2 εβδομάδες και οι δοκιμασίες είναι 6. Κάθε δοκιμασία μας παίρνει περίπου 5 ώρες.
Γιάννης: Ο διαγωνισμός εκτελείται σε 6 φάσεις. Έχουμε συνήθως 2 εβδομάδες διορία και μετά βαθμολογούμαστε ανάλογα πόσο γρήγορο είναι το πρόγραμμά μας.
Μυρτώ: Έχουμε περιθώριο 2 εβδομάδες, αλλά εμείς συνήθως την κάνουμε σε 2 ημέρες. Πρέπει να κάνουμε τη δοκιμασία σε ένα συγκεκριμένο περιθώριο χρόνου και το ρομπότ πρέπει να τερματίσει την πίστα χωρίς να χάσει το δρόμο του και χωρίς να κάνει κάποιο λάθος.
Δώρα: Στην πρώτη δοκιμασία το ρομπότ πρέπει να κάνει έναν ολόκληρο κύκλο και να σταματήσει στον τερματισμό. Η κάθε δοκιμασία παίρνει μια εβδομάδα και 6 ημέρες.
Ηλίας: Η δοκιμασία παίρνει περίπου 2 εβδομάδες και ο διαγωνισμός γίνεται διαδικτυακά.

Ερώτηση: Σε ποια αποστολή τα πήγατε καλύτερα μέχρι στιγμής;
Έκτωρ: Στην 3η δοκιμασία, όταν βγήκαμε τρίτοι.
Γιάννης: Τα πήγαμε καλύτερα στην 3η δοκιμασία ? βγήκαμε τρίτοι στην Ελλάδα.
Μυρτώ: Στην 5η.
Δώρα: Στην προτελευταία.
Ηλίας: Στην 6η δοκιμασία.

Ερώτηση: Ποια είναι τα συναισθήματά σας φτάνοντας στον τελικό;
Έκτωρ: Δεν έχω πολλά συναισθήματα φτάνοντας στον τελικό. Ένα συναίσθημα μου είναι σίγουρα η ικανοποίηση.
Γιάννης: Προσπαθήσαμε πολύ γι? αυτό. Τελικά, με πολύ χρόνο αφιερωμένο σε αυτό, νιώθω σαν αυτούς που βλέπεις στα βιντεάκια του WRO (World Robot Olympiad).
Μυρτώ: Έχω χαρεί που είμαι στον τελικό, αλλά συγχρόνως έχω και λίγο άγχος.
Δώρα: Χαρούμενη, ενθουσιασμένη και αναρωτιέμαι ποια θα είναι η τελευταία δοκιμασία.
Ηλίας: Χαρά και κάποιες φορές βαρεμάρα.

Ερώτηση: Ποια ήταν η αγαπημένη/χειρότερη στιγμή σας ως τώρα;
Έκτωρ: Στην πέμπτη δοκιμασία, όταν είχαμε κάνει ένα πρόγραμμα πολύ καλό και οι πιθανότητες να μην δουλέψει ήταν 1/1.000. Κι ο Γιάννης, o συνεργάτης μου και φίλος, δεν το έστειλε?
Γιάννης: Καλύτερή μου στιγμή ήταν όταν είχα ανοίξει τον υπολογιστή και είδα τα αποτελέσματα: είχαμε βγει τρίτοι στην Ελλάδα! Από όταν ήμουν μικρός μου, μου κινούσε το ενδιαφέρον και ευχόμουν να ήμουν στη θέση αυτών των παιδιών που συμμετείχαν. Η χειρότερή μου στιγμή ήταν όταν δεν είχα στείλει ένα πρόγραμμα και στεναχωρηθήκαμε και οι δύο πολύ...
Μυρτώ: Η καλύτερή μου στιγμή είναι κάθε φορά όταν τελειώνουμε τη δοκιμασία. Δοκιμάζουμε το ρομπότ αν κάνει καλά το πρόγραμμα και τερματίζει την πίστα σωστά. Η χειρότερη στιγμή νομίζω ήταν όταν είχαμε τελειώσει το πρόγραμμα και τα έκανε όλα σωστά, αλλά είχαμε ξεχάσει να κάνουμε Save κι έπρεπε να το κάνουμε πάλι από την αρχή?
Δώρα: Όταν έμαθα πως στην πρώτη δοκιμασία αντί για να τα πάμε καλά τα πήγαμε σχετικά κακά.
Ηλίας: Στην πρώτη δοκιμασία γιατί είχαμε πάρει κακό βαθμό.

Ερώτηση: Αν δεν υπήρχε η πανδημία (COVID-19) ποιες θα ήταν οι συνθήκες του διαγωνισμού; Θα το προτιμούσατε;
Έκτωρ: Άμα δεν υπήρχε ο COVID-19 τότε δεν θα υπήρχε ο διαγωνισμός αυτός. Μάλλον θα υπήρχε κάποιος άλλος. Θα προτιμούσα τον άλλον διαγωνισμό, γιατί θα γινόταν δια ζώσης.
Γιάννης: Αυτός ο διαγωνισμός δεν θα ήτανε ίδιος χωρίς τον COVID-19, επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένας διαδικτυακός διαγωνισμός εικονικής ρομποτικής, που διοργανώθηκε εξαιτίας του COVID-19. Προσωπικά δεν ξέρω τι θα προτιμούσα.
Μυρτώ: Αν δεν υπήρχε ο COVID-19, σίγουρα οι συνθήκες θα ήταν πιο ευχάριστες. Δεν θα κάναμε εξ αποστάσεως. Θα προτιμούσα να μην υπήρχε ο COVID-19, γιατί θα ήταν πολύ πιο ωραία, αλλά και πάλι μου αρέσει.
Δώρα: Αν δεν υπήρχε ο COVID-19, θα κάναμε στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Ερμούπολης και σίγουρα θα το προτιμούσα.
Ηλίας: Οι συνθήκες του διαγωνισμού θα ήταν διαφορετικές. Θα πηγαίναμε στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Ερμούπολης και θα έπρεπε να είχαμε ένα laptop. Θα το προτιμούσα αυτό!

Ερώτηση: Ποιο είναι το σημαντικότερο που μάθατε από όλη τη διαδικασία;
Έκτωρ: Το καλύτερο που έμαθα είναι πως μ? αρέσει πάρα πολύ η ρομποτική!
Γιάννης: Το σημαντικότερο πράγμα που έμαθα από τον διαγωνισμό είναι ότι η συνεργασία είναι το παν!
Μυρτώ: Έμαθα περισσότερα πράγματα για τη ρομποτική και να προσπαθώ όλο και περισσότερο.
Δώρα: Πως θέλει υπομονή, συνεργασία και ομαδικότητα.
Ηλίας: Θέλει πολλή συγκέντρωση και πολύ χρόνο.

Ερώτηση: Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Έκτωρ: Θα ήθελα να πάω και σε άλλους διαγωνισμούς. Να μάθω παραπάνω πράγματα και να μάθω μια γλώσσα προγραμματισμού ? την Python.
Γιάννης: Θέλω να μάθω κι άλλους κώδικες, να φτιάξω δικά μου ρομπότ, δικές μου κατασκευές, να τα προγραμματίζω, να γίνω προγραμματιστής και να πάμε με τον Έκτορα και σ? άλλους διαγωνισμούς.
Μυρτώ: Δεν έχω μεγάλα σχέδια, αλλά θέλω σίγουρα να συνεχίσω ν? ασχολούμαι με τη ρομποτική!
Δώρα: Θα ήθελα να συμμετέχω και σ? άλλους διαγωνισμούς. Ιδανικά, θα ήθελα να γίνουν δια ζώσης.
Ηλίας: Θα ήθελα να συνεχίσω ν? ασχολούμαι με τη ρομποτική, όμως όχι να συμμετέχω πάλι σε διαγωνισμό, γιατί οι δοκιμασίες παίρνουν πολύ χρόνο και τ? αποτελέσματα βγαίνουν σε 1 βδομάδα.

Σύνταξη ερωτήσεων/Δημοσιογράφοι: Αρετή Αλεξανδρή,
Ηλέκτρα Λόη, Μαργαρίτα Μπαρμπαρή, Δημήτρης Μπαρμπούνης, Σπύρος Κασσιώτης, Δήμητρα Δαρζέντα, Αντώνης Ζαρμπώνης, Χρήστος Συρίγος, Εύη Κουτλή

      Μαθητής/τρια: 3ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ
Τάξη: Ε
Σχολικό έτος: 2020-21

 

|< <<  1 από  1  >> >|